P - 12-04-06 21:22
:) Przeczuwałem, że się zrozumiemy. Twoje wykształcenie plastyczne dla nikogo nie jest chyba zaskoczeniem. A propos... Na uczelniach plastycznych na pewno macie taki przedmiot jak kompozycja obrazu. Czy możesz podpowiedzieć nam książki, które warto na ten temat przeczytać? Mam tu na myśli szerszy kontekst niż tylko fotografia (choć to także), czyli jakieś zakorzenienie w historii sztuki, świadome wykorzystanie koloru, percepcja dzieła, itp. Cytat:
Naśladownictwo. Tak, póki co naśladuję. Zachłystuję się pracami prerafaelitów i być może za jakiś czas zechcę wprowadzić (spróbuję) cos w te- w swoje prace nowego, jednak póki co czerpię pełnymi garściami, podpatruję, kradnę....
Dzięki! :D W takim razie ja też przestanę się przejmować tym, że podobają mi się prace innych i że chcę zrobić coś podobnego. Poprostu to zrobię :)
Pozdrawiam!
sarachmet - 14-04-06 01:00
Hmm... książki:) Przeczytałam ich w czasie studiów kilka jednak nie polecę żadnej. Jeden z moich profesorów zwykł był mawiać, że można sobie te książki wszystkie przeczytać , można równie dobrze nie... najważniejsze to patrzeć, podglądac, podpatrywać starych mistrzów. Im więcej prac obejrzymy, tym szybciej pewne zasady - kompozycji, stosowania koloru, a nawet odbioru- po prostu w nas wnikną. Pewne rzeczy, pewne środki, zabiegi artystyczne, zaczniemy sami stosować, na początku nieświadomie. Ze swojej strony mogę dodac, że trudno byłoby mi wskazać artystów, z których pracami zapoznanie sie dałoby najwięcej. Studiuję teraz prerafaelitów, którzytak na dobrą sprawę pod względem kompozycji czy kolorystyki swych prac wcale nie wznosili się na szczyty artystycznej doskonałosci ( no, moze z wyjatkiem Alma -Tademy i Waterhouse'a, to jednak właściwie akademicy) a jednak jest w ich pracach to, co tak przyciaga. Tak mi się czasem naiwnie wydaje, że jeśli chcemy żeby nasze prace przyciągały, musimy sami dać się usidlić pewnemu czarowi. Wolę tajemniczy (czasem dziki, nieokiełznany zasadami, zaskakujący naiwnością, która jest jednak w pewnym sensie wielką siłą )mesmeryzm prac niż warsztat, warsztat, warsztat...;)I nie boimy się naśladowania. Dobrze jest mieć porządne wzorce, nawet się tym lubię pochwalić od czasu do czasu...:)Pozdrawiam
P.S. Homek
jesli pozwolisz, również posłużę się cytatem... pewien kapryśny wokalista pewnego dość mrocznego zespołu rockowego , zapytany o pesymistyczny wydźwięk własnych utworów, odpowiedział z nonaszlancją... "wesołe piosenki...po prostu mnie nie cieszą"... I abstrahując od kilku ekscesów jakie stały się jego udziałem, muszę powiedzieć ze napisał kawał dobrej muzyki... Wydaje mi się że każdy na swój sposób postrzega ten świat - a jednak łączą nas tęsknoty...
sarachmet - 14-04-06 01:20
Drobiazg dodaję ,z nawiedzonym domem w tle. I wyjaśniam- drzewa chylą się w prawo jednak wydaje mi się ze potęguje to efekt niepokoju, więc nie kombinowałam nic z kompozycją pracy... Ażeby uchylić rąbka tajemnicy, zdradzę, że na jednej z tekstur wykorzystanych w pracy własnie siedzę (obicie krzesła ;)). Drugą jest fotografia muru- wykorzystuję ją zresztą w pracach całkiem często...:)
(nie chcą się załadować na miejscowy serwer, proszę o wyrozumiałość;))
nex - 14-04-06 08:02
No tak, przejrzałem i pierwsza sprawa i chyba najważniejsza, są to typowe grafiki na tym etapie przetworzenia nie kwalifikują się jak dla mnie do określenia fotografia, jak dla mnie to b. istotna różnica, druga sprawa przekaz emocjonalny, w kategorii autoportret jeżeli już tak sprawę potraktujemy część prac, to pomijając nadmiar "wariantów" w których można się zagubić, przytłacza nostalgia i smutek i... niestety nic więcej, warsztat photoshopowy nie najgorszy, poza tym zbyt "ubogi" przekaz jak dla mnie, ale ogólnie widać w twoich pracach jakiś określony styl i wzorce, a to jest już ok, tylko czy jest to forum do prezentacji tego typu grafiki? . Pozdrawiam
dka - 14-04-06 08:34
no niby nex racja brac pod watpliwosc czy to miejsce na przedstawianie grafik. moze sie troszenke naraze (dajcie spokoj w tej swiateczny czas:) ale mam taka teoryjke, ze srednim sensem jest nacykanie i trzymanie fotek domkow, kraweznikow i auta sasiada. moze ja tylko tak mam, ze satysfakcje sprawia mi wykorzystac taka swoja fotke do jakiegos przeksztalcenia np za pomoca fotoszopa. sarachmet wykorzystane w swoich grafikach zdjecia robi jakimstam olkiem i chyba nalezy do klubu. jest powaznym supporterem pozytywnego dorobku naszej stajni. napewno nikt by nie chcial stracic takiego talentu.
popatrzmy jednak z drugiej strony. albo jednak nie. moze byc z tej samej:) forumowy dzial 'ocena zdjec' tez cos znaczy i tu wlasnie ludzixy prezentuja 'gole' fotki liczac na ocene pod katem poprawnosci wykonania aby stale podnosic swoje umiejetnosci foto. mnie tam, kurcze fotografia wciagnela, i to przez was olympusowcy:)
no sarachmet, chociaz twoje prace wyjada do hydeparku to i tak je znajdziemy:)
dka - 14-04-06 08:37
to w takim razie powinno sie tu wrzucac oryginalne pliki prosto z aparatu z oryginalnym exifem. nie ma to tamto :lol: co zlego to nie ja.
excel - 14-04-06 08:56
Kiedys proponowalem podzial na zdjecia "pure", ew. z minimalna ingerencja, na zasadzie rozjasnienia/zciemnienia, wyostrzenia, ponownego kadrowania i na zdjecia "chrzszczone" w PS czy w innych programach graficznych. Nadal twierdze, ze taki podzial powinien miec miejsce. Przyznacie racje, ze inaczej oglada sie zdjecia Henri-Cartier Bresson'a, Tomaszewskiego, Gudzowatego, Bujaka, a inaczej prace Beksinksiego, Horowitza, Sikory, itd. I to wcale nie chodzi o wyzszosc Swiat Wielkiej Nocy nad Swietami Bozego Narodzenia.
dka napisa:
Cytat:
ale mam taka teoryjke, ze srednim sensem jest nacykanie i trzymanie fotek domkow, kraweznikow i auta sasiada. moze ja tylko tak mam, ze satysfakcje sprawia mi wykorzystac taka swoja fotke do jakiegos przeksztalcenia np za pomoca fotoszopa.
a wiesz, ze widzialem i domek pieknie ujety, i kraweznik niekiedy spelniajacy wazna role, auto sasiada to raczej z zazdrosci niz podziwu sie fotografuje, widzialem tez rozne - moze i banalne na pierwszy rzut oka - elementy fotografii, ktore w ciekawy sposob zostaly zapisane na fotce. Czasami odnosze takie wrazenie, ze nawet najbardziej nieudane zdjecie mozna podciagnac przez rozne kombinacje, jakie umozliwia PS. Czym bardziej zamazane, tym lepiej dla "jakosci". I niech tak bedzie, niech fani PS maja poczucie nasyconego poczucia estetyki, ale wtedy nie nalezy umniejszac wartosci dobrze, poprawnie, ciekawie wypatrzonego elementu a jeszcze ciekawiej zapisanego na fotce. Wykonac takie zdjecie wymaga czesto wiekszego zaangazowania i czasu jak obrobka w PS.
Pozdrawiam, excel
PS. Mam nadzieje, ze moja wypowiedzia nie wywolam burzy protestow wielbicieli PS-wania.
dka - 14-04-06 09:07
no to ten dzial zostalby tak jak jest, tylko jak komus 'widrygoły w glowie' to na takie rzeczy moglby powstac. nawet bylbym za.
P - 14-04-06 10:59
Spór toczy się już od z górą 150ciu lat. Może efekt końcowy pracy sarachmet możnaby podciągnąć pod termin "grafika", ale z drugiej stoni dziewczyna nie robi nic czego nie da się zrobić w "tradycyjnej" ciemni. W PSie jest po prostu łatwiej i szybciej. Często można usłyszeć: "maniera", "im bardziej zamazane tym lepiej", itp. Ja jednak chcę zwrócić uwagę, ma pewien podział:
l1. kombinowanie dla maniery, poprawy wizerunku, poczucia nasyconego zmyslu estetyki 2. pracy nad zdjęciem, które powstało w głowie na długo zanim włączylo się aparatl
To sa dwa zupełnie różne przypadki. Myślę, że mamy tu do czynienia z tym drugim.
Co do podziału tego forum. Jednak, mimo wszystko nie. Spore grono osób na drugie forum by nie zaglądało. Prace takie jak w tym wątku trafiają się na "Ocena zdjęć" nader rzadko. Wszyscy mają więc szansę je zobaczyć, choćby przez przypadek. Ktoś zapyta: a po co? Zobaczcie co się tutaj dzieje. Ludzie zaczynają się określać wobec zdjęć sarachmet Zastanawiają się, dleczego tak zrobiła, czy ja to rozumiem, skąd to się wzięło, dlaczego moje pierwsze wrażenie było właśnie takie (może ktoś się np. zdziwił, że mu sie spodobało :wink: ), itp. To jest bardzo cenne dla wszystkich z osobna i grupy jako cołości. IMHO oczywiście:)
Co do 150cio letniego sporu. Jeden z moich ulubionych tekstów na ten temat napisał Jan Bułhak w 1929 roku. Moim zdaniem: rewelacja. Tekst jest dość długi, ale gorąco go polecam, również ze względów semantycznych. Dzisiaj już nikt taką polszczyzną nie mówi: http://tinyurl.com/jc4k5
Tadeusz Jankowski - 14-04-06 14:18
sarachmet, Na Twoich fotkach widzę światło, ale także widzę jasne plamy, coś w rodzaju wywabień, które nakladają się na oświetlenie. Pisałaś niedawno, ze inspirował Cię Caravaggio (teraz już tej wzmianki nie mogłem odnależć), w świetle tej konstatacji nie mogę zrozumieć Twojej techniki. Powiedz mi, jaki efekt chcesz uzyskac dołączając do naturalnego światła te "wywabienia". Efekt starej fotografii, efekt mumii, efekt spojrzenia zza światów...efekt akwareli, no absurdalne rzeczy przychodząmi na myśl. Pzdr, TJ
sarachmet - 14-04-06 14:22
Tadeuszu
Wzmianka o inspiracji Carravaggiem dotyczyła konkretnej pracy, "Ah Robyn". Nie chcę uzyskać żadnego "efektu", czy wszystko musi być racjonalne? Oświetlenie, technika itd, a przecież możliwości naszej wyobraźni pozwalają nam oglądać czasem zupełnie niespotykane obrazy... Postanowiłam już nie tłumaczyć się z własnych inspiracji, zastosowanych środków, techniki itd, ponieważ do niczego to oglądającego ani dyskusji odnośnie prac nie prowadzi. Jeżeli ktokolwiek przyjmuje obrazy jakie proponuję widziane moimi oczami, to zawsze będzie mnie to cieszyło. Nie interesuje mnie tez ile w moich pracach jest fotografii a ile grafiki. Jeżeli niesamowite odczucie potrafi wywołać we mnie amatorski rysunek albo obrazek 7-latka, podobne zaś wycyzelowana do granic możliwości praca wykonana przy pomocy photoshopa , to wynikałoby z tego, że nie jedynie technika liczy się w obrazie, pracy, choć nie umniejszam jej znaczenia, rzecz jasna, jest bowiem naturalnym środkiem do osiągnięcia tego czy innego celu, przywołania tego czy innego obrazu, wrażenia na oglądającym. A jeśli już mówimy o stopniu ingerencji w moje prace- wydaje mi się że istnieje pewna różnica pomiędzy pracą całkowicie wygenerowaną za pomocą programu graficznego ( i wtedy nazwiemy ją grafiką) a pracą, w której wszystkie elementy/warstwy to fotografie . Traktuje moje prace bardziej jak fotomontaż niż jako grafiki. Lecz tak naprawdę, to jakie to ma znaczenie?
Pozwolę sobie na koniec przytoczyć pewien przykład. Pamietamy teatr grecki, jego rolę - wywołania w nas pewnych uczuć, a jednocześnie jego umownosć, maski, gre aktorów. To więc na dobrą sprawę sztuka iluzji i w pewnym sensie oszustwo, w którym jednak srodki uświęcał cel. Wyobraxmy sobie że oglądamy więc pracę uzyskaną za pomocą photoshopa- jest na niej niesamowitej piękności pejzaż , taki, którego nie jesteśmy w stanie sfotografować ponieważ przedstawia obraz zaczerpnięty z wyobraźni autora. Ogladamy go i myślimy :" naprawdę chciałbym się tam teraz znaleźć"... Kiedy oglądam taką pracę to sposób jej wykonania jest doprawdy sprawą drugorzędną, jeśli w ogle ma znaczenie...:) Wiem że po tej wypowiedzi pojawią się głosy sprzeciwu, obrońcy "niesplamionej techniki fotografowania" ale wszystko to - fotografia, grafika- wszystkie te metody obrazowania służą w gruncie rzeczy jednemu... :)
Tadeusz Jankowski - 14-04-06 15:30
Sarachmet, Niektóre prace Twoje robią wrażenie na mnie, nie umniejszam ich wartości. Dziekuje za odpowiedź, bardzo zawiłą i gniewną nieco, aczkolwiek nie dotyczącą mojego pytania, lecz problemu szerszego - autonomicznego odbioru dzieła niezależnie od źródeł inspiracji twórcy tego dzieła. Kładziesz bardzo duży nacisk na emocje, jakie wzbudza dzieło u odbiorcy, czyli na uczucia, czyli jestes prawdziwą romantyczką. Pzdr, TJ
sarachmet - 14-04-06 16:58
Przyznaję, trochę się zdenerwowałam, ale czasem to irytuje kiedy sie staje przed analiza tego co jej nie wymaga. Ja wiem i rozumiem że każdy z nas ma inne priorytety w tej sztuce - fotografii i odbioru, a jednak... Ech, pozdrawiam i wszystkim życzę dobrych świąt:)
nex - 15-04-06 21:17
No cóż ostatnie moje słówko, fotografia jak dla mnie w tradycyjnym tego słowa znaczeniu to uchwycenie piękna chwili z całym potencjalnym dramatyzmem, romantyzmem, pięknem, brzydotą itd., forma, chwila, światło i... uważny obserwator to dla mnie kwintesencja fotografii bez udziału photoshopa i jemu podobnych narzędzi... cała reszta to kolaż, grafika i pokrewne gałązki, którym mówię stanowczo nie i postuluję o utworzenie odrębnego działu (inne, kolaże, miraże,...), a sobie i podobnym, w stanowczych, tego typu sądach życzę samych udanych, nieprzetworzonych, trafionych super ujęć które zatrzymują dla nas i innych czas i czynią fotografię tym czym naprawdę jest...
sarachmet - 15-04-06 22:57
nex
Oczywiście masz prawo do postrzegania tego w ten sposób, ale powiem tylko tyle, że dopóki będzie tu choć jedna osoba, której łączenie sztuk (fotografii i grafiki) nie będzie kłuło w oczy, dopóty nie będę wahała się z prezentowaniem tutaj swoich prac, do czego też zachęcam i inne osoby. Z umiejętnością obsługi photoshopa nikt z nas się nie rodzi , podobnie jak z umiejętnością fotografowania , a sama fotografia to nie mumia z British Museum, ma prawo rozwijac się i wchodzić w najprzedziwniejsze mariaże z grafiką chociażby. Pozdrawiam i wszystkim fotografom tradycjonalistom i eksperymentatorom zycze udanych, ciepłych, spokojnych i w miłej atmosferze spędzonych Świąt Wielkanocnych...:)
P - 15-04-06 23:41
Cytat:
...fotografia jak dla mnie w tradycyjnym tego słowa znaczeniu to uchwycenie piękna chwili z całym potencjalnym dramatyzmem, romantyzmem, pięknem, brzydotą itd., forma, chwila, światło i... uważny obserwator to dla mnie kwintesencja fotografii bez udziału photoshopa i jemu podobnych narzędzi... cała reszta to kolaż, grafika i pokrewne gałązki, którym mówię stanowczo nie ...
Czysty, skrystalizowany Bułhak wypisz, wymaluj... :) I bardzo dobrze, że wszyscy się różnimy. Sarachmet ja tam Cię popieram :) Pomyślności Wszystkim na Święta i po Świętach!
sarachmet - 17-04-06 13:40
Dodaję dziś pewną fotografię, pierwszą z serii inspirowanej włoską literaturą i malarswem. "La Pia de Tolomei" to postać z "Czyśćca" Dantego... Starałam się ograniczyć tu ingerencję photoshopa (ogranicza się ona do charakterystycznego efektu fakturalnego, "marszczenia" tła. Myślę że kolorystycznie to mały przełom w tym co robiłam do tej pory. W końcu jest już wiosna i nawet ja zatęskniłam za żywym kolorem:). Jak wyszło owo "zapożyczenie"?:) Proszę o komentarze, praca jest bardzo świeża (wczoraj sesja, dziś dopracowywałam ją)... No i niestety nie miała się ochoty wgrać (choć tylko 140 kb, hmmm)
Tadeusz Jankowski - 19-04-06 13:03
Sarachmet, Duze wrażenie wywarły oba portrety - kompozycja, światło, kolorystyka, wszystko się układa. Więcej napiszę w późniejszym terminie. Pzdr, TJ
sarachmet - 20-04-06 17:43
Miło mi. Założyłam sobie że zrobię taki jednorazowy rajd po większości epok i stylach portretowania:) pracuję już nad wersją barokową (właściwie to istne rozbuchane rokoko będzie), a do wersji przedwojennej (miłe retro) udało mi się namówić pewną modelkę. Co z tego wyjdzie, co się uda- tego jeszcze nie wiem, ale to już w tej chwili wiele, fantastyczna zabawa estetyką , formą, czuję się jak- nie przymierzając- reżyser w teatrze;).Pozdrawiam...
jacek2004 - 20-04-06 18:45
Dwa ostatnie portrety bardzo mi się podobają. Mam tylko małą techniczną uwagę do pierwszego (La Pia de Tolomei). Postać zbyt ostro odcina się od tła, lepiej by było jakby postać łagodnie wtapiała się w tło.
Tadeusz Jankowski - 26-04-06 20:37
La Pia de Tolomei
Motyw- dumająca, rozmarzona dziewczyna w czerwonej szacie siedząca na jakimś pniu lub głazie przykrytym brunatną materią. Tło żółte „postarzone" fakturą.
Widzę tu bardzo dobry, udanie wystylizowany portret. Obraz składa się z kilku stref – brunatna materia, czerwona szata, instrument z dłońmi, twarz, tło. Rozjaśnione tło sprawia, że widzimy kontur postaci, a światło padające od prawej, troszkę z naprzeciwka, rzeźbi pięknie fałdy na szacie (na obrazie dominuje szata, jako plama barwna). Światło także ukazuje smutek twarzy oraz podkreśla pozę.
Poza modelki jest znakomicie zaaranżowana, głowa lekko przechylona w lewo, twarz zasłuchana, podparta lewą dłonią, która jednocześnie trzyma w uchwycie gryf instrumentu delikatnie i kojąco, jak kojąca była przed chwila wybrzmiała melodia. Prawa ręka obejmuje pieszczotliwie pudło. Podoba mi się układ palców obu dłoni – jest wiele mówiący – tkliwy, ekspresyjny, wystudiowany, jak u tancerki, budujący nastrój zadumy, zasłuchania, tęsknoty.
Nie najmocniejszym akcentem portretu jest współczesna fryzura, ale mocną stroną jest jej rudy (cynobrowy, kasztanowy?) kolor dający dobre przejście pomiędzy twarzą, a tłem. Zresztą pomaga w tym także czerwonawe oświetlenie twarzy (celowe? – a może zastane - od żarowego oświetlenia?).
Patrząc z pewnej odległości na obraz widzę przede wszystkim czerwoną szatę, zatopioną w zadumie twarz, w tym wymowne oczy oraz ukochany instrument. Dobra inscenizacja.
Stopy są utopione w fakturze, co bardzo nie przeszkadza, bowiem ułożenie nóg widać pod szatą.
Trochę mam sprzeczne wrażenia patrząc i zestawiając tło z górną częścią sylwetki, bowiem na całej postaci jest ładne światło, wydobywające satynowo jedwabisty połysk z szaty i zespalające jasnością twarz i dłonie, ale... brakuje mi jakiejś kontry świetlnej na sylwetkę od tyłu - w moją stronę, chociażby delikatnej. Dlaczego mam takie wrażenie? -Ano tło jest bardzo rozjaśnione (w PSie), ale nie daje ani odrobiny światła z naprzeciwka, co by mogło lepiej zamodelować sylwetkę, w tym twarz i włosy. Ale to jest temat dla dociekliwych.
Kolorystyczne kompozycja podoba mi się, nawet bardzo.
Bardzo niedowierzam, ze to jest pełny autoportret – bez udziału innych osób.
Wyrazy uznania.
Pzdr, TJ
sarachmet - 27-04-06 12:27
Tadeuszu
Dziękuję za tak wyczerpujący komentarz- interpretacje. Mogę śmiało powiedziec ze bardziej trafnej ( w sensie Twojego odbioru tego co pragnęłam w niej zawrzeć) nie mogłabym sobi wymarzyć.
Z kilkoma uwagami, jakie zamieściłeś poniżej, muszę się oczywiscie zgodzić. Często jest tak,że po czasie dopiero dostrzega się pewne niedociągnięcia i czuję że w tym wypadku jest nim tło. Zostało faktycznie rozjaśnione i w pewnym stopniu przetworzone ze względu na jego mierną jakość na samym zdjęciu. Fotografowałam w malutkim pokoiku, w którym niemożliwościa byłoby pozbycie się z planu zdjęcia wszystkich sprzętów i tego co w jakikolwiek sposób zakłócałoby mi jego kompozycję. Jeśli chodzi o samo ujęcie to powtarzam po raz kolejny- wszystko ustawiam sama, czasem posiłkuję się lustrem ustawionym za aparatem, tak ,żebym mogła dowolnie modelować ułożenie ciała i kompozycję generalnie. Z reguły też do każdej pojedynczej stylizacji wykonuję ok 100-150 zdjęć, tak że wśród tej masy zdarzają się z reguły takie które w jakimś stopniu odpowiadają koncepcji jaką sobie założyłam. Charakterystyczny odcien twarzy uzyskałam poprzez połączenie światła naturalnego( twarz zwrócona w stronę okna) i sztucznego ( zwykła biurowa lampka " zmiękczyła" światło padające przez okno i ociepliła minimalnie twarz) Wiesz, to zabawne, moze trochę tez krępujące , kiedy się w gronie fotografów trzeba przyznać, ze nie ma się opanowanych "wybiegów" fotograficznych w rodzaju - ustawianie takiego czy innego oswietlenia, praca z filtrem czy w ogóle dogłębna znajomosć sprzętu jakim wykonuje się zdjęcia, i że fotografuje się np przy pomocy lampki zdjętej z biurka. Nie orientuję się nawet szczególnie w terminologii związanej z fotografią a możliwości finansowe zmuszają czasem do niezłej gimnastyki nad uzyskaniem jakiegoś efektu, takiego który pewnie niemalże od ręki uzyskałabym stosując odpowiednie filtry etc.... Mimo wszytsko mam jednak nadzieję ze moje prace mają szansę na to żeby cieszyć czyjeś oko, do czegoś skłonić, do refleksji, moze do lektury książki lub wiersza który stał się inspiracją... A propos- La Pia de Tolomei to postać, jak wspomniałam juz chyba wczesniej, wyjęta z "Czyścca" Dantego. To kobieta skazana na wieczną samotnośc- na takie więzienie skazał ją własny mąż, zazdrosny do granic mozliwosci. La Pia spędza więc czas jedynie we własnym towarzystwie. Kilka sprzętów (stąd mandolina:)) mających osłodzić jej, uprzyjemnić chwile odosobnienia, wcale nie cieszy. Koniec historii jest oczywiscie przygnębiający, kończy się bowiem śmiercią bohaterki, śmierc ta jest jednak również uwolnieniem od tej niewątpliwej męki życia w całkowitej izolacji... Tyle o pannie zadumanej. Poniżej podaję kolejny link do drobiazgu inspirowanego - tym razem- XV wiecznym gobelinem i sztuką tkania... W pracy wykorzystałam dwa zdjęcia- fotografię bazową (postać) oraz teksturę kwiecistego materiału. Kompozycyjnie praca wydaje się z pewnością "uboższa" od La pia de Tolomei, jednak zależało mi na uchwyceniu tej cechy ówczesnych prac, pewnej statyczności- nie powiem ze majestatyczności ponieważ przeczy temu lekość wprowadzona przez kwiatowe tło - raczej harmonii, którą postać w centrum ma stworzyć wespól z tłem... Pozdrawiam i dziękuję za komentarze...:)
Tadeusz Jankowski - 28-04-06 19:44
lazy calm afternoon – portret w podobnej manierze, jak La Pia de Tolomei, tylko mniej inscenizowany i kolory bardziej zgaszone.
Tak jak w poprzednim, sylweta postaci rysuje się wyraźnie na tle częściowo wybielonego tła, a na obraz jest nałożona „postarzająca” faktura. Portret przedstawia siedzącą na głazie przykrytym grubą materią dziewczynę w obfitej dziewiętnastowiecznej spódnicy, w satynowej bluzce, obejmującą lewą ręka przycupniętego obok niej psa. Tłem jest łono przyrody (woda i zarośla nad nią (chyba wierzby)) zaznaczone subtelnie i nie narzucające się, nie konkurujące z postacią. Dziewczyna jest zadumana, pies sugeruję wyprawę nad rzekę dla wypoczynku i przemyślenia swojego losu. Co czyni światło na tym obrazie? Wiele rzeczy - spódnica (szata) nie tonie w mroku, dyskretnie prezentuje swoją obfitość i załomność, światło modeluje doskonale kibić (z wieloma refleksami na bluzce), podkreśla ułożenie prawej ręki (niestety dłoń jest niewidoczna) i palców lewej dłoni, wydobywa smukłość szyi, wyniosłość sylwetki, owal twarzy i nastrój rysujący się na niej Pies (chyba gadżet) jest zacieniony. Jak wynika z kierunku padającego światła, musiałby być oświetlony, ale jego ważność została sztucznie stłumiona i sprowadzona do ciemnej plamy, sądzę, że po to aby nie konkurować z twarzą. Na obraz jest nałożona zielonkawa faktura szczęśliwie osłabiona w centralnej części zdjęcia, ale dająca wrażenie pewnego oddalenia, dystansu czasowego i kulturowego do przedstawionej osoby i konwencji fotografowania. Postać jak zwykle u Ciebie, jest sugestywnie zapozowana, jest wyprostowana, wysmuklona i bardzo nawiązuje do konwencji XIX wiecznej fotografki Cameron, która, jak pisałaś, Cię inspiruje. Kompozycja, jak dla mnie jest zrównoważona kolorystycznie i tonalnie (oprócz psa). Zgaszone kolory podkreślają nastrój zamyślenia, dają poczucie spokoju. Rysunek postaci jest dobrze wpisany w ramę obrazu. Podoba mi się, że zawsze starasz się zadbać o światło i bardzo doceniam wynik przy tak skromnych, jak piszesz, środkach. Chwalę obraz, choć nie jest tak imponująco zmysłowy, jak poprzedni.
Pzdr, TJ
sarachmet - 04-05-06 18:25
Dziękuję za wszystkie wypowiedzi, słowa:) Tadeuszu, żeby zmysłowości trochę przywrócić, zamieszczam link do jednej z ostatnich prac. Pozyskałam nową modelkę(choć właściwie już kiedyś mi pozowała) a co z tej współpracy wyszło? Proszę o komentarze, zapraszam:)
I znów przepraszam ze jedynie link, mam ostatnio problemy z wgrywaniem tu prac, poza tym wydaje mi się że troszkę straciłyby na jakosci przy zmniejszeniu na potrzeby forum....:)
kuba_psk - 04-05-06 23:01
Witaj Sarachmet.
Jak zawsze z pelnym podziwem ogladam Twoje prace. Switnie dobrana kolorystyka do postawy postaci na zdjeciu, patrzac widze jakby osoba ta odczuwala chlod. Ubrana jedynie w aksamit (?) i chuste na glowie, gleboko spogladajaca na bok, jej cien na scianie i krzeslo na ktorym siedzi w rogu, a takze zasłona i rozne wzorki na scianie daly rewelacyjna kompozycje.
Pozdrawiam Kuba_psk
robin102 - 05-05-06 19:36
przekombinowane , ale mi się podobają o krok do grafiki komputerowej , o krok
Rafał Czarny - 05-05-06 21:42
Lubię Twoje kombinacje. Czy to fotografie, czy grafiki? Jakie to ma znaczenie? Jak powiedział ktoś mądry: "niech się nazywają złodziejami, byle tylko nie kradli".
sarachmet - 08-05-06 12:36
A dzięki wszystkim piękne. Zamierzam dalej "kombinowac". W dowód tego wrzucam kolejne fotki z serii o tajemniczej Elaine:)
sarachmet - 17-05-06 19:07
Ehhhh, coś mi się nie chcą wgrywać te prace, wymogi niby wszystkie spełniają a zamiast fotek pojawiają się okienka smutne z czerwonym krzyzykiem:(...